Florida (2) Fietsen langs kust en gators

.
20-27 april
.
Miami Beach kennen we van de series op TV, met dure villa’s en bijbehorende jachten. Fietspaden zijn er niet veel, maar langs het strand zijn mooie wandel/fiets/skate promenades. De stranden zijn prachtig, met vrolijk gekleurde parasols. Natuurlijk is het behoorlijk toeristisch, druk en gezellig. Als we wat zuidelijker zijn, wordt het rustiger waar vooral de plaatselijke bevolking op het strand ligt. Lekker om hier onze handdoeken uit te rollen. De blauwe oceaan is kalm als een zeetje en niet zo koud als je zou verwachten. Later op de middag is het genieten van de koele cocktails op een terras aan Ocean Drive. Net als Collins Ave bekend om de (neon verlichte) Art Deco hotels en andere gebouwen. En het is hier zien en gezien worden: flitsende sportwagens en opvallende oldtimers rijden trots langs.
De volgende dag toeren we over Key Biscayne. Over een van de bruggen vanuit de stad rijden we zo het eiland op. Heel veel natuur en een smal pad, pal langs zee, over de zuidpunt. Er staat een witte vuurtoren die schittert in de zon en overal palmen en andere bomen. Halverwege het eiland is een dorp, zo te zien overwegend voor gepensioneerden. En vlak voor de brug een rustig strand, waar we onder een palmboom de middag wel doorkomen.
Op de brug staat het verkeer vast. Een busje van “Miami Crime Scene Investigation” kan er maar net langs. Aan de andere kant zien we waarom het zo druk is….. De TVploegen staan al te filmen: een Camaro is met enorme snelheid door de middenberm geschoten en heeft een palm finaal doormidden gereden. Van de mooie rode sportwagen is niet veel over. Ellende.

Nooit had ik verwacht dat je zomaar door de Everglades kunt fietsen. Het zit daar toch vol alligators, die wel zo’n 4,5 meter lang kunnen worden?! Nou ja, als we maar op de paden blijven dan.
Het is er vlak, uitgestrekt en heel warm. Maar wat is het gaaf om hier te fietsen, langs een smal riviertje vol waterplanten en oevers vol bloeiende planten en struiken. Veel vogels. Een schildpad en YES: alligators. Kleintjes, maar ook dreigend grote jongens. Gaaf!!! Zo midden op de dag zijn ze sloom en bewegen af en toe traag door het ondiepe water. Niet heel erg dreigend.
Via een uitkijkpost met fantastisch zicht over de vlakten fietsen we in een bocht weer terug. Dit deel is veel droger en doet ons denken aan de Afrikaanse savanne. Maar als er een poeltje is, ligt er een gator. Of twee. Machtige beesten!
’s Middags maken we een tocht over het waterrijke deel van de Everglades met een Airboat, die we ook wel kennen van CSI Miami. Met oorkleppen op, want wat een giga herrie! Maar wat mooi is het hier! Moeras, water en eilandjes in alle tinten blauw en groen en prachtige vogels. Op een van de eilandjes, al sinds mensenheugenis eigendom van de indianenfamilie die ook deze tochten organiseert, krijgen we een rondleiding en komen veel te weten over het leven (mens, dier en plant) in de wereldberoemde Everglades. Een van de meest opmerkelijke weetjes, wat ons betreft, is dat alligators niet gevaarlijk zijn. In tegenstelling tot een krokodil, die een prooi grijpt en in gedeelten opvreet, hapt een alligator slechts een maaltje dat in zijn bek past. Grote mensen op een fiets staan niet op het menu. Het volwassen beest dat nu hier in (tijdelijke) gevangenschap verblijft is verbannen uit het dorp, waar hij een peuter bedreigde. Na een aantal maanden, als het geheugen van deze gator gewist is, kan ie terug de natuur in zonder terug te willen naar de peuter. Nee, dan is de Everglades schildpad met zijn enge puntige snuit veel gevaarlijker. Dit dier heeft twee scherpe, giftige snijtanden waarmee hij zijn prooi grijpt en niet meer loslaat.

De laatste dagen van onze reis kamperen we aan de Emerald Coast aan de Golf van Mexico, met een onwaarschijnlijk (smaragd) groene zee, liggen op het warme witte zand en picnicken aan het eind van de dag op het strand met oranje-roze zonsondergang. Een unieke plek en volgens de bewoners net zo mooi als Hawaii. Ik geloof ze. En veel makkelijker te bereiken!!