Bernard Lafayette, friend of Martin L King

.
Een bijzondere ontmoeting.

Ik ben in het gloednieuwe Civil Rights Museum (National Center for Civil and Human Rights) waar een speciale avond is georganiseerd door CARE. Dat is een wereldwijde organisatie die al 70 jaar veel doet aan armoede bestrijding. De eerste actie: voedseldroppings boven de concentratiekampen in Europa, in 1945.
Tegenwoordig worden vooral vrouwen en kinderen geholpen met educatieve programma’s die als doel hebben de (jonge) vrouwen weerbaarder te maken en mogelijkheden te creëren om de familie of zelfs het dorp, een betere toekomst te bieden.
Er zijn drie sprekers die mooie voorbeeldverhalen hebben over hun werk in India, Peru en Tanzania.
Ik ben hier met Pat, mijn vriend/collega van International Affairs van de Atlanta Womans’ Club. En met ons een paar honderd anderen. Mensen uit bedrijfsleven en sponsoren van CARE, zoals onze eigen kleine delegatie van AWC. Een hapje/drankje en een receptie om wat mensen te leren kennen.
Als laatste programma onderdeel kunnen we rondkijken in het prachtige, moderne museum. Indrukwekkende foto’s, oude zwart-wit TV beelden en originele geluidsfragmenten van dr Martin Luther King en al die mensen die met hem gingen om te proberen het enorme probleem van de rassenscheiding (vreedzaam) op te lossen. Het is allemaal zo ingericht dat het voelt alsof je erbij bent. De “I have a Dream” speech in Washington, de Mars door Alabama voor “Stemrecht voor niet-blanken”, het afschuwelijke onrecht tegen de Afro-Amerikanen, de Apartheid hier.
Ik bekijk wat geschreven staat over een twintigtal activisten, draai me om en zie een ouder echtpaar zitten. Naambordjes op: Bernard Lafayette, de naam van de jonge activist waar ik net de foto van zag en korte biografie las. Ik geef het vriendelijke stel een hand en vraag of hij het is van toen? Ik vraag hoe het was om in die periode te leven. Hoe het was met Martin Luther King op te lopen.
Om niet met een blanke bus mee te mogen en geen eten te krijgen in een wit eethuis? Mijnheer Lafayette geeft overal antwoord op. Hij is 27 keer gearresteerd geweest, toen in 1961/62, zelfs een paar keer terwijl hij in de cel zat. Hij organiseerde de Mars en hij was bij King op de ochtend, dat hij werd vermoord en doet er sindsdien alles aan om in de geest van King te werken aan gelijke rechten voor alle rassen. Helaas is het blank-zwarte rassenprobleem nog altijd niet opgelost, ook nu nog zijn er rellen en demonstraties in verband met zwarte burgers die door witte politieagenten zijn gedood in Ferguson en in New York. Triest!
Wat ontzettend bijzonder dat ik deze man spreek over zijn werk. En over icoon Martin Luther King. Mevrouw Lafayette is heel trots op haar man en vult hem af en toe aan: mijn man heeft nooit in zijn leven gesolliciteerd naar werk. Altijd kwamen ze naar hem toe, ook in de gevangenis. Als dominee in de Baptisten gemeenschap. Universitair docent “Nonviolence and Peace Studies”. Gezien als autoriteit op gebied van geweldloze oplossingen zoeken op weg naar sociale/maatschappelijke veranderingen. Nog steeds!!
Met lichte schroom vraag ik of ik met ze op de foto mag, maar dat is helemaal geen probleem! Met nog een handdruk, dat ik trots ben hem te mogen ontmoeten en onder de indruk van zijn levensverhaal, laat ik ze achter tussen de zwart-witbeelden van de jaren 60.