..... en land

Atlanta ligt aan de rand van de enorme Appalachen Mountains, een berggebied dat loopt van Newfoundland in het noordoosten van Canada, tot aan het zuiden van de US, in Georgia dus. De Great Smokey Mt (2030 m) is een van de hoogste toppen. Tussen de twee bergketens ligt in de hele lengte de Great Appalachian Valley. Klinkt alsof we daar snel eens moeten gaan kijken.

Maar eerst de eigen omgeving !
Stone Mountain ligt 25 km ten oosten van de stad als een reuzen kei 250 meter boven zijn omgeving, zoiets als Ayers Rock in Australië. Het is een mistige herfstdag als we er heen gaan, omheen rijden en een stuk lopen. Het bos om de stenen berg is sprookjesachtig van rood gouden bladeren. Door de mist kunnen we de gravure van de drie presidenten op de rotswand niet zien. En het heeft geen zin om met de kabelbaan de wolken in te gaan naar de top. Maar we gaan hier zeker terugkomen.

Een week later cruisen we richting noorden, op zoek naar water. Wij zijn mensen van de kust en missen de zee behoorlijk. Hier in het binnenland moeten we het met een alternatief doen, een meer. Lake (Sydney) Lanier is ontstaan nadat in 1956 de Buford Dam is gebouwd in de Chattahoochee river. De belangrijkste reden om de dam te bouwen was overstromings preventie, vooral door de dreiging voor watersnood in Atlanta. Sindsdien zijn er nog maar drie overstromingen geweest, de laatste afgelopen juni.
Maar het leukste van zo’n groot meer is natuurlijk de watersport en het is een prachtig recreatie gebied. Nu is het er rustig, het is herfst en koud, maar er jagen toch een paar zeilbootjes over het water. We waaien uit en het is zalig in de frisse lucht.
In een dorp met de fantastische naam Flowery Branch stoppen we om koffie te drinken. De bakker heeft heerlijke koeken bij de koffie, hij neemt de tijd om ons van alles te vragen en vertellen en de toonbank staat gezellig vol met familiekiekjes. Aan de overkant staan we voor een gesloten winkeldeur, maar we horen roepen van achter de struiken dat ze bijna klaar is met snoeien en er zo aan komt. De eigenaar van het top-50 restaurant is het tuinhekje aan het repareren en het spijt hem dat zijn eethuis nog niet open is, maar hij geeft ons graag de menukaart vast mee. Even buiten het dorp gaan we een van de vele antiek markten in. Antiek zal er best staan, maar ook veel oude zooi. Toch hebben we in zo’n soort zaak onze diner gekocht en we zoeken nog een stel retro bar krukken. Die vinden we er niet. Maar staan wel even te kletsen met de eigenaren en als we zeggen dat we uit Nederland komen , vertelt de man over zijn vader van 93, die als jongen van 24 ons land heeft bevrijd. We vragen hem om zijn vader vooral de groeten te doen!
De mensen zijn hier in het zuiden van de VS ontzettend vriendelijk, behoorlijk nieuwsgierig/geinteresseerd en hebben (of nemen) echt de tijd voor elkaar en hun klanten.
Het heeft wel iets vakantieachtigs eigenlijk.

(ps vergeet de foto's niet hieronder, aanklikken voor vergroting)