Goede wijken, Slechte wijken

.
Op 22 november had ik het idee om iets te doen met de herdenking van 50 jaar Moord op JFK. Op zoek naar een monument van deze president googel ik, maar vind niet meer dan een JF Kennedy school naast een JF Kennedey Park(je). Ben toch benieuwd of en hoe hier in Atlanta wordt terug gedacht aan een bijzonder heftige dag. Het park is niet te ver weg, ik ga eens kijken.

Op de fiets via Peachtree Street en Ivan Allen Jr Blv naar het westen. Ik sta lang te wachten tot het stoplicht bij de kruising met Northside Dr weer eens op groen gaat, maar dat is normaal hier. Over de heuvel, langs een electriciteits centrale en dan de heuvel weer af. In de verte in het dal weer stoplichten. Links en rechts oude vervallen huizen, eentje zelfs afgefikt. Er lopen wel wat mensen maar het voelt niet helemaal goed. Tijdens het fietsen doe ik mijn horloge in mijn zak en zie om mij heen de enorme armoede en verpaupering. Bij het dichtgespijkerde winkelcentrum staan mannen. Te staan. Niet zoals de zwervers in de stad, in groepjes nog een beetje vrolijk te zijn. Ik zie geen vrouw. Ben ik nou toch al te ver gereden en het park voorbij? Ik ga hier nu echt niet met de plattegrond op de stoep staan en weet bijna zeker dat de straat die ik moet hebben al geweest is.
Vlak voor de kruising in de diepte, waar het stoplicht nog op rood staat, draai ik om, tussen de auto’s door naar de overkant en fiets weer de helling op. Ja daar is het parkje. En de school. Even sta ik te kijken, voel me nu weer veiliger bij de school, waar een lerares met een klas over het plein loopt. Een van de weinige vrouwen hier. De andere staat in haar keuken aan de overkant te gluren en trekt snel het gordijn dicht als ze mij ziet kijken. Ik neem een foto van het bord voor de school: JF Kennedy. Dat is alles.
Zo snel als nog normaal lijkt fiets ik terug naar Downtown en ben blij als ik de skyline zie. Ga nog even langs het stadhuis maar ook daar geen herdenking, geen bloemen alleen de vlag halfstok, zoals bij elk overheids gebouw vandaag.

Thuis zoek ik op of en waar de gevaarlijke wijken zijn. Ik weet wel dat ten zuiden van de stad (richting vliegveld) een Ghetto is en je daar niets te zoeken hebt…. Maar verder??
Ik vind meteen een site, waaruit blijkt dat er meer gevaarlijke plekken zijn. De straat waar ik gefietst heb wordt als eerste beschreven:
“ The only really bad place in Atlanta is a neighborhood immediately west of Northside, around Joseph Boone Street. If you've seen the show "The Walking Dead", it's like that in real life. Huge heroin hub, mostly abandoned houses, and really narrow creepy streets. There is a really bad vibe here. Hopefully someday it will be a nice place. But it's not now. So don’t go “.
Natuurlijk lees ik meteen nog veel meer over Atlanta en weet ik nu de paar wijken/straten die ik beter kan vermijden. Tja, na het veilige Singapore ben ik wel naief geworden. Ik kan beter mijn Nigeriaanse wantrouwen weer uit de kast halen!

Gelukkig ben ik inmiddels ook in ook in Sweet Auburn (wat een leuke naam) geweest. Een van de oude, zwarte buurten, waar ook de legendarische Martin Luther King is geboren. Ik zie zijn huis, en een prachtig museum waar ook zijn graf, samen met zijn vrouw, is. En ook de Ebenezer Baptist Church, waar hij samen met zijn vader dominee was. Wat een ontroerend moment om daar even rustig in de kerk zitten luisteren naar een deel van “ I have a Dream” .