Chattahoochee. Pas op je kinderen!

.
“Onze” Chattahoochee River stroomt bijna 700 km lang , vanuit de zuidelijke Blue Ridge Mountains in het noorden van Georgia naar de Golf van Mexico. Ten zuidwesten van Atlanta vormt de rivier een groot deel van de grens tussen Alabama en Georgia.
Het is geen rivier waar scheepvaart mogelijk is. Meer een enorme beek, met veel stroomversnellingen, granieten rotsen en niet erg diep. Een tiende deel van de Chattahoochee (van Bufford Dam bij Lake Lanier tot aan Paces Mill in noord Atlanta) is langs/in de rivier een uitgebreid recreatie gebied waar je kunt hiken, biken, vissen en kayakken. En het tuben is al jarenlang heel populair, lekker drijven op een grote band.

Zondag 22 juni gaan we er weer eens heen. Met koele drankjes en stokbrood/hummus. Op nog geen half uurtje rijden parkeren we vlakbij het visitors center van het Island Ford Park Headquarters, in Sandy Springs. Stukje lopen door het bos langs de oever, even waden en dan een mooi plekje vinden op een van de rotsen. Wat is het hier prachtig! Heerlijk om hier met zijn drietjes te genieten van het niets doen.
Er zijn aardig wat mensen. Ook aan het picnicken op de warme stenen, rug in de zon en voeten in het koele water. Veel mensen werpen een hengel, in de hoop een lekkere forel of meerval te vangen. De rest kijkt gewoon ontspannen in de rondte.
We zien een vader met twee puberzonen. De oudste jongen heeft niet veel geluk, legt zijn hengel op een steen en gaat rustig zitten lezen. Dan wil pa dat zijn andere kind komt hengelen. Maar deze gast is bang en staat een beetje te stuntelen op de veilig droge rots. Vader komt door het heuphoge water, terwijl hij tot drie keer toe zijn evenwicht verliest en bijna koppie ondergaat. Met een nat pak komt ie bij het stenen eilandje aan. Ja, dat geeft zijn zoon vertrouwen. Die staat intussen te janken!! Uiteindelijk neemt hij de piepende jongen op zijn rug en weet pa al wankelend de plek te bereiken waar hij zijn hengel heeft neergelegd. En dan moet je nog terug straks.
Intussen zwemt moeder eend met haar kids langs en zij wordt doodnerveus van een jongen (15?) die met een schepnetje zo’n donzig kuiken wil vangen. De kleintjes schieten weg, moeder doet een fladderende aanval op die laffe knul en kwaakt opgewonden naar het laatste jong dat tussen de struiken is verdwenen. Gelukkig is het gezinnetje verderop weer compleet. De jongen wordt door zijn pa en ma in een kayak, opgevist. Zo, die is weg.

Vandaag is het rustig weer en een kabbelende rivier. Helaas is deze zelfde dag een paar mijl stroomafwaarts een man verdronken, lees ik later in de krant. Een groep was er aan het tuben, toen het leek dat een van de kinderen in problemen was. Een van de volwassenen springt het water in om het 6-jarige jongetje te redden. De man komt niet meer boven water en wordt uren later door reddingswerkers gevonden. Het jochie was gewoon aan het spelen en had verder niets. Wat triest.

Als je niet (goed) kunt zwemmen is laag water al gauw te hoog en kun je je ook verkijken op de stroming. Over verraderlijk gesproken, je kan hier zelfs overvallen worden door plotselinge vloedgolf…. Er wordt (op de website van het park) gewaarschuwd dat er tijdens het spuien van het water bij de dam, de rivier snel een stuk hoger wordt: “Rising River Waters Can Kill! Watch for rapidly rising river levels on the Chattahoochee River and its tributaries. Water released from dams and heavy rain can turn a day on the river into a tragedy!” Er staat ook een telefoonnummer bij voor info wanneer de sluizen opengaan. En hoe lang het water er over doet van bijvoorbeeld de Bufford dam tot aan Island Ford (8-12 uur).

Komend weekend maar bij het zwembad blijven hangen.