Zesto: Back in the Fifties

.
Nog even een lekker softijsje eten bij de Zesto. Het kan nog.

Aanstaande zaterdag sluiten de deuren van het opvallende bouwwerk aan de Ponce de Leon. De boel is verkocht, vertelt een treurende medewerkster die na 28 jaar trouwe dienst op deze lokatie, voortaan naar een van de vijf andere tenten moet. Heel erg jammer, zo te zien aan haar tranende ogen. Sinds 1954 wordt hier ijs verkocht.....
Zodra je de deur openzwaait sta je meteen in de ouderwetse gezellige ruimte. Hier kan een film opgenomen worden zoals Grease. Ja, hier zijn grote films opgenomen! De mozaiek en tegels, het chroom, de lampen, de meubels en de toonbank met de klok erboven. Alles lijkt er al 60 jaar te zijn. Maar de originele winkel is er niet meer. Die is gerenoveerd in 1991 en staat sindsdien als trots icoon uit vervlogen tijden. De meest populaire hamburger is een Chubby Decker, al zo genoemd sinds 1961, naar de beroemde Rock&Roll zanger. Maar waar de Zesto echt beroemd om is geworden is het ijs!
Zesto startte in 1945 een ijswinkel, als een soort annex van de Taylor Freezer fabriek,die softijs machines maakte: de “Zest-O-Mat. Heerlijk zacht en romig ijs. Maar begin jaren vijftig was het concept niet winstgevend genoeg meer en stootte de Taylor fabriek gefrustreerd de winkels af. Gelukkig was er één ijsman, John Livaditis, die de zaken in en om Atlanta open hield, door er behalve het ijs, ook hamburgers en hotdogs met mooie namen, te verkopen. Zijn zoons Lee en Jimbo zijn nu de erfgenamen van de inmiddels familiebusiness.

Hoe lekker en gezellig ook, deze zaak gaat dicht. We moeten een stukje verderop voor een ouderwets lekkere sundae. Eens kijken of de vijf zusjes van deze oudste Zesto ook nog zo in stijl zijn!