Roadtrip East USA (3) the Amish

.
Op een paar uur rijden van Washington ben je in een mooi heuvelachtig gebied met glooiende velden. Wij parkeren de auto in Lancaster, in het centrum van waar de Plain People van Pennsylvania leven. Eenvoudige mensen? Ja, dit is de verzamelnaam voor verschillende groepen mensen, die zich door hun geloof en gebruiken buiten de maatschappij hebben geplaatst. In Pennsylvania zijn het voornamelijk de Amish, de bekendste sekte, en de Mennonieten. Omdat hun voorvaderen in 18de eeuw vanuit Zwitserland en Duitsland naar Amerika emigreerden, is een andere officiele benaming “Pennsylvanian Dutch” en wordt hier en daar nog de taal gesproken die regelrecht van het oude duits afkomt. In dit geval staat Dutch dan ook niet voor onze taal. Na de WOII is het engels meer en meer in gebruik gekomen.

Als wij langs de boerderijen fietsen, zijn we terug in lang vervlogen tijden. Hier heerst rust. Kleine meisjes spelen in schattige ot-en-sien-jurkjes op het erf. De was wappert aan een meterslange lijn van de schuur tot aan het huis. Alles keurig gesorteerd op maat. Handdoeken en ondergoed zien er grauw uit. Omdat alles op de hand is gewassen? Er hangen geen vrolijke kleuren tussen. De lange zwarte mannenbroeken hangen onder het afdak bij de voordeur. Op het land zijn de boeren bezig, met strohoed op, lange baard (verplicht) /geen snor (verboden) en zwarte broek. Paarden trekken de platte kar, waarop de geoogste maisstengels worden vervoerd. Hier en daar hangen op de velden tabaksbladeren te drogen op kleine houten schragen. Hier en daar een zonnepaneel op het dak van een boerderij, maar elektriciteit mag alleen gebruikt worden voor verwarming.
Er rijden wel auto’s. Van moderne Amerikanen uit de buurt, een paar toeristen en een enkele Amish die het zichzelf toestaat. Maar de meeste plain people gebruiken de authetieke zwart/grijze koets, getrokken door een paard. De wegen zijn uitgesleten van de hoeven en karrewielen. En onder de jongeren is de step populair!
Het is heerlijk fietsen langs de maisvelden. Behoorlijk trappen de heuvels op, maar dan heb je ook een geweldig uitzicht. Boerderijen, kleine scholen met maar 1 lokaal, en een verdwaald kerkje. Kerkdiensten worden normaal gesproken thuis gehouden. En dan rijden we een dorp in op de viersprong van wegen, zo te zien het toeristisch middelpunt. Dit is Intercourse! Hoe is het mogelijk dat een dorp dat van oorsprong Cross Keys heet, deze sexueel getinte naam nu heeft. De belangrijkste souvenirs shop hangt dan ook vol met grappige Tshirts.
De andere winkel is van Stoltzfus, een uitgebreide slager, meer een kleine supermarkt.
In de schaduw op het pleintje ervoor drinken we wat fris en heerlijke koeken erbij. Ondertussen zien we jong en oud voorbijkomen voor hun boodschappen. Vrouwen met een mutsje om de knot, zonder uitzondering in een lange jurk. Maar toch zien we ook jonge meiden met een lichtgekleurde jurk. En wat ons het meest opvalt: veel vrouwen dragen gekleurde sneakers…. Wat zou ik deze vrouwen graag willen spreken,, maar zo vriendelijk als de meesten groeten, zo gesloten lopen ze door.
De naam Stoltzfus kom je regelmatig tegen op naambordjes bij de boerderijen en op graven in een hoekje van een akker. Net als andere duitsklinkende namen. Omdat de oorspronkelijke groep gelovigen maar 200 mensen telde, en relaties buiten de gemeenschap (ook een mooi dubbelzinnig woord) niet getolereerd worden, komt helaas nogal wat inteelt voor. Niet heel gezond. Relatief hoge kindersterfte en bovengemiddelde aangeboren ziekten. Maar dat is "Gottes Wille".

Na een unieke dag zijn we na 52 kilometer fietsen terug bij de auto. We hebben het er nog lang over en weten niet goed of we deze mensen kunnen bewonderen om hun leefstijl, dwars tegen alle moderne technieken en hippe trends in. Of dat we vooral medelijden moeten hebben.

De laatste drie dagen van onze prachtige roadtrip, rijden we over de Skyline Drive en Blue Ridge Parkway in een rustig tempo van max 45 m/h. Het uitzicht is vaak overweldigend. Mooie bergen en de uitgestrekte Great Valley, die van New York tot Alabama tussen de bergruggen ligt. Af en toe een stuk lopen en een bergje beklimmen. En weer kamperen in de vrije natuur.

Als we thuis zijn bekijken we de documentaire “The Amish: Shunned” over gevluchte Amish, voornamelijk vrouwen. Jonge meisjes die geen toekomst zien in een leven binnen de strenge sekte. Eenmaal weg uit de groep, word je direct uitgestoten. Geen weg terug. Als je dat al zou willen.