Zandvoorters bij de INDY 500

.
Op de camping van Indianapolis is de sfeer zoals het hoort: zwart/wit geblokte vlaggen en vloerkleden. En als extraatje een prachtige “Official Pace Car” chevrolet uit 1970 bij een net zo oude caravan, vlakbij de ingang. Ze vallen meteen op!
Zaterdags gaan we de stad in, en bekijken de Indy500 Parade, met veel nostalgische Corvettes (we zien onze kampeerburen!), veel kleur en natuurlijk alle 33 coureurs die morgen gaan racen. Als de show voorbij is fietsen we verder naar het westen, waar even buiten de stad het Circuit is. Behalve een enorme racevlag, die samen met de VSvlag op het hoogste gebouw wappert, is in het centrum niet veel te merken van de Indy500.
Maar zodra we over 16th Street rijden wordt het steeds drukker, hangen er vlaggen en worden we gelokt naar race-terrassen.
Eerst verkennen we de omgeving en gaat het langs de hoofdingang met een boog om het Circuit heen.. Daar is een giga camping (lijkt Lowlands wel) en heel veel hotdog-, ijs- en andere trucks. Aan de noordkant is een woonwijk en daar hangen de vlaggen uitbundig, kun je in tuinen komen kamperen en zitten buren bij elkaar naast rokende BBQs.
Rondom het circuit zijn veel tribunes en er zijn 12 ingangen. We fietsen vrolijk zwaaiend langs de poortwacht van Gate 4, die wel controleert, maar ons niet. Wij duiken zo, door het tunneltje (Oost!!) naar het binnencircuit. Geweldig!! Het voelt alsof we stiekem onder het prikkeldraad van ons eigen Zandvoortse circuit doorgeflipt zijn. We rijden zo het hele terrein over, inspecteren alvast wat heuvels, kunnen zelfs achter de hoofdtribune en in een pitbox binnenkijken waar een paar mooie wagens staan.

Zondags zijn we zo op het circuit. Langs een enorme file, maar de verkeerspolitie vindt fietsers (die er nauwelijks zijn) wel cool en dat opent rijstroken voor ons. Nu laten we eerst onze kaarten wel netjes controleren, bij gate 4. Het is een top dag. Heel Amerikaans met veel aandacht voor de veteranen, het is tenslotte Memorial Day weekend. Ook wat officiele toespraken en (volks)liederen. Het publiek in de houding, gezicht naar de enorme vlag op de controletoren, hand op de borst. Wij wachten vooral op “Gentlemen start your Engines”. Maar dat is een teleurstelling. Een saaie stem zegt de beroemde zin op van een briefje, zonder gevoel en enthousiasme. Jammer.
Maar dan komen de bolides de bocht om voor een opwarmronde en niet veel later de eerste ronde. Meteen raak, de eerste is de bocht al uitgevlogen. Gelukkig niet ernstig, maar de wagen wordt weggetakeld. Het is een prima plek op het duin en we staan er een uurtje. Dan op naar de SnakePit voor een portie goede Dance music van DJ Steve Aoki (nr 10 van de wereld). Van de race is in de SnakePit niet veel te horen. De muziek is fantastisch!
Als we voor de laatste 50 ronden op een heuvel naast de hoofdtribune staan zien we het gebeuren: een klapper! Foutje in turn 4 en met een zwaai zo links tegen de vangrail een paar 100 feet verderop. Tikt eerst nog een collega aan, die pal tegenover ons tegen de betonnen blokken klapt. En in brand vliegt. Ongelooflijk, maar gelukkig kruipen beide coureurs zelf uit hun wagen. En daarna is het wonderlijk hoe snel de boel is opgeruimd en schoongeveegd. Een zwarte brandplek is wat overblijft en er wordt alweer geraced.
Colombiaan Montoya wint en als de melk op is, maakt hij met z’n gezin en trotse sponsor Roger Penske.

Om het mooie weekend af te sluiten halen we bij de boodschappen voor de BBQ bij de Kroger een fles wijn. Maar de caissiere zet de fles meteen onder de kassa: op zondag mag er geen drank worden verkocht. En alle slijterijen zijn gesloten. Waarom wisten we dit gisteren niet??
Wat een mazzel dat we nog twee biertjes hebben liggen….